من هرگز بلد نبودم معشوقه ی خوبی باشم ، چون معشوقه های خوب مدام ناخن هایشان را سوهان میکشند و با لاک های رنگی تزئینشان میکنند ،حواسشان به پوست دستشان هست که مبادا زبر باشد و خشک ، من اما ناخن های یکی درمیان کوتاه و بلندم را هرگز سوهان نمیکشم ، حتی گاهی که یکیشان میشکند خودم را لوس نمیکنم و ناراحت نمیشوم ، اضافه هایش را با ناخن گیر میگیرم و بی تفاوت منتظر بلند شدنش می مانم!!

خب معشوقه ی خوب نبودن از همین چیزها شروع میشود دیگر ، از بلد نبودن خیلی کارهای دخترانه و ظریف !! 

مثلأ فکر کن بلد نباشی جوری خط چشم بکشی که به صورتت بیاید ، فقط محض تنوع یک خط کج بیندازی پشت چشمت و ریملت را جوری بزنی که مژه هایت بهم بچسبد و حوصله نداشته باشی جدایشان کنی !! 

مدام ماسک های جور واجور  روی صورتت نگذاری و نگران ریزش مژه و ابروهایت نباشی !

اسم عطرهای مارک و برند های مختلف را بلد نباشی و عطر ساده ی قدیمی ات را بزنی و عین خیالت هم نباشد !!

راستی یک چیز مهمتر هم وجود دارد ، اینکه بلد نباشی غذایت را اضافه بیاوری و نصفه نیمه رهایش کنی ...!

اصلأ شاید یکی از ویژگی های بارز معشوقه های خوب، باکلاس بودن باشد ، اینکه خاکی نباشند، آرام صحبت کنند ، آرام بخندند!! 

می چسبی به من

شبیهِ چاییِ بعد از خواب

سیگار بعد از غذا

یا عطرِ بازمانده بر لباسی که پارسال می پوشیدی

می چسبی ..

به اندازه ی تمامِ فالوده های تابستان

تمامِ گوجه سبز های نمک زده ی سیدخندان

به اندازه ی باران

وقتی کولر روشن است

می چسبی ..

تو از آن لبخندهایی که می شود زبانِ کوچکت را بوسید

وقتی موهایت را بعد از کشف آغاز می کنی

تو آخرین لذتِ دنیایی

که اشتباها اینجا به دنیا آمده...

| آبا عابدین |

بپوش دامن پرچین که دخترانه‌‌ تر است

برقص چون غزل این‌ بار عاشقانه‌ تر است

به صورت تو نمی‌ آید اینکه اخم کنی

بخند بانو جان، خنده شاعرانه‌ تر است

جهان بی‌ تو فقط یک چهار دیواری‌ ست

بمان که این درودیوار با تو خانه‌ تر است

نترس! موی خودت را به دست من بسپار

که پنجه‌ های من از هر چه شانه، شانه‌ تر است

چقدر ماه شدی! آسمان به سر کردی

نه! شال آبی‌ ات انگار بی‌ کرانه‌ تر است

کنار من بنشین شعر عاشقانه بخوان

خیال بوسیدنت

رنگ پیراهنم را عوض می کند

موهایم را بالای سرم جمع می کند

تا برهنگی گلویم را کشیده تر لمس کنی

تا اکتفا نکنی به شکوفه های تنم..

بوسیدنت حرارت تابستان است

زیر پوست پیراهنم

می تواند در سرمای سینه ی من !

زیبایی زنی را بیدار کند

که ایستاده در مسیر باد تا با خیال بوسه ی تو!

بهار را معطر کند..

بوسیدنت می تواند

خواب هر کابوسی را آرام کند

پس چرا وحشت موهایم رام تو نشود؟

وقتی پاییز

می توانی حرف بزنی

برای هر کسی دست تکان دهی

دست بدهی به هر کس

که دوستت ندارد  ، مثل من

به گنجشک ها بیشتر از من فکر کنی

به من دورتر از مرگ ..

گوشی ات پر از اسم هایی باشد که من نیستم

همیشه پس از صدایم عذر بیاوری

به جایم نیاوری هیچوقت

بخندی که روبرویت نیستم

خط بزنی لب هایم را

از روزهایی که بوسیده ای

از من کنار تر بکشی

خودت را

جمع کنی

پشت گوش بیاندازی حرف هایت را

موهایم را که توی صورتت بود

بالا بیاندازی قرص های فراموشی مرا

آب را...

و دکمه های هم‌آغوشی ام را