یک لحظه ســـــــکوت ... برای لحظه هایی که خودمان نیستیم
لحظه هایی هستند که هستیم
اما خودمان نیستیم
انگار روحمان می رود
همان جا که می خواهد
بی صدا ... بی هیاهو ...
همان لحظه هایی که راننده آژانس می گوید : " رسیدین خانم "
فروشنده می گوید : " باقی پول را نمی خواهی ؟ "
راننده تاکسی می گوید : " صدای بوق را نمی شنوی ؟ "
و مادر صدا می کند : " حواست کجاست ؟ "
ساعت هایی که شنیدیم و نفهمیدیم
خواندیم و نفهمیدیم
دیدیم و نفهمیدیم
و تلویزیون خودش خاموش شد
آهنگ بار دهم تکرار شد
هوا روشن شد ... تاریک شد ...
چایی سرد شد ... غذا یخ کرد ...
در یخچال باز ماند و در خانه را قفل نکردیم
و نفهمیدیم کی رسیدیم خانه ... به غم خانه
و کی گریه هامان بند آمد
و کی عوض شدیم
کی دیگر نترسیدیم
از ته دل نخندیدیم
و دل نبستیم
و چطور یکباره آنقدر بزرگ شدیم
و موهای سرمان سفید
و از آرزوهایمان کی گذشتیم ؟ !
" یک لحظه سکوت برای لحظه هایی که خودمان نیستیم "
" ؟ "
دو استکان بنشین ، رفع خستگی خوب است
دوباره در دلم انگار ، چای دم کردند
تعارفیت به قلیان نمی کنم دودی ست ...
که روشنش به یقین با ذغال غم کردند
دلم گرفته به خود قول داده ام اما ...
برایتان ننویسم چه با دلم کردند ...
" محمد علی بهمنی "
خسته ام مثل جوانی که پس از سربازی
بشنود دوستش از نامزدش دل برده
مثل یک افسر تحقیق شرافتمندی
که به پرونده جرم پسرش برخورده
خسته ام مثل پسربچه که در جای شلوغ
بین دعوای پدرمادرِ خود گم شده است
خسته مثل زن راضی شده به مهرِ طلاق
که پر از چشمِ بد و تهمتِ مردم شده است
خسته مثل پدری که پسر معتادش
غرق در درد خماری شده فریاد زده
مثل یک پیرزنی که شده سربار عروس
پسرش ، پیشِ زنش ، بر سرِ او داده زده ...
خسته ام مثل زنی حامله که ماه نهم
دکترش گفته به دردِ سرطان مشکوک است
مثلِ مردی که قسم خورده خیانت نکند
زنش اما به قسم خوردنِ آن مشکوک است
خسته مثل پدری گوشه آسایشگاه
که کسی غیر پرستار سراغش نرود
خسته ام بیشتر از پیرزنی تنها که
عـــــید باشد ... نوه اش سمت اتاقش نرود !
خسته ام ! کاش کسی حال مرا می فهمید ...
غیر از این بغض که در راهِ گلو سد شده است
شدم ام مثل مریضی که پس از قطع امید
در پی معجزه ای ... راهی مشهد شده است ...
" علی صفری "
ممنون آقای علی صفری عزیز قلمتون همیشه سبز چه قدر عمیق و شاعرانه و دلسوز نوشته اید همه خستگان عالم دستان را قلمتان را میبوسند ...
این جمله بوعلی سینا را باید با طلا نوشت
هرچیزی کمش داروست ، متوسطش غذاست و زیادش سم
حتی محبت کردن ...
هیج وقت با کسی بیشتر از جنبه اش شوخی نکن ... حرمتها شکسته میشود
هیچ وقت به کسی بیشتر از جنبه اش خوبی نکن .. تبدیل به وظیفه میشود
هیچ وقت به کسی بیشتر از جنبه اش عشق نورر .. بی ارزش میشوی ..
از ذهن تا دهن فقط یک نقطه فاصله است .. پس تا ذهنت را باز نکردی دهانت را باز نکن ....
.....................................................................
7 گروه را از زندگیتان حذف کنید تا روحتان سالم بماند
کسی که شما را دوست ندارد
کسی که از چشمتان افتاده است
کسی که به شما استرس میدهد
کسی که همیشه با شما جر و بحث میکند
کسی که از شما سوء استفاده میکند
کسی که بر شما تاثیرات مخرب میگذارد
کسی که برحرمتی شما برایش تفریح است ...
.............................................
اگر از تو بخواهم تمام چیزهایی را که دوست داری نام ببر
چقدر طول میکشد تا بالاخره نام خودت را بگویی ؟؟؟؟
قبل از هر کس و هر چیز باید خودت را دوست داشته باشی
در اینصورت موفقی ..
........................................
آرامش میخواهی
تمام وقایع روزانه ات را برای کسی تعریف نکن
باکسی که مخالف توست بحث نکن فقط به او گوش بده ..
خودت را با کسی مقایسه نکن
شکر گزار باش
کمک کن تو انایی .. همه توانایی روحی و جسمی برای یاری کردن ندارند
باهمه بی هیچ چسم داشتی مهربان باش
برای زندگی ات برنامه ریزی کن ، هدف داشته باش ..
سرت به کار خودت گرم باش
عاشق خودت باش که تنها تو برای وجودت خواهی ماند ...
