تمام مردان این شهر شاعرند !

باور کن !!

حالا یکی شعر می نویسد ،

یکی نشانی تمام گل فروشی ها را می داند ،

یکی از سر کار زنگ می زند ،

و یکی هم 

لابلای خرید های روزانه

یک کرم مرطوب کننده دست می خرد !

تمام مردان این شهر شاعرند ،

و می دانند

زیباترین شعری که تاکنون 

یک مرد سروده است ،

خنده یک زن است ...

| مرتضی شالی |

دیگر چطور گرم کنم آشیانه را؟

یک روز با تو من همه شهر را...ولی

حالا که نیستی در و دیوار خانه را...

| پانته آ صفایی |

سال گذشته ، یک جفت کفش خریدم که رنگش قشنگ بود ،

اما اندکی پاهایم را آزرده می کرد.

فروشنده گفت: کمی که بگذرد، جا بازمی کند .

خریدم ، پوشیدم ، خیلی گذشت اما جا باز نکرد ، فقط استخوان های پایم را آزرده می ساخت.

با خودم گفتم ، بهر حال این همان رنگی است که می خواهم ، در مسیرهای کوتاه می پوشم!

در مسیرهای کوتاه هم ، پاهایم را آزرده می کرد.

من اشتباه کرده بودم . کفش? که پا?م را آزرده م? کرد ، هر چقدر هم خوشرنگ بود ، نبا?د م? خر?دم،

و وقت? خر?دم و فهم?دم اشتباه کردم ، نبا?د نگهش م? داشتم ! "اشتباه اشتباه است"

نبا?د نگهش داشت .  نبا?د ط? روزها و سال ها

حملش کرد به ام?د ا?نکه تغ??ر کند و به امر? دلخواه تبد?لشود.

اشتباه فقط به آزرده کردنش ادامه خواهد داد، نبا?د به آزرده شدن عادت کرد !

امروز، کفش ها را دور انداختم ...

| پائولو کوئلیو |

آدم است دیگر، گاه فراموش میکند گاه فراموش میشود، فراموشی گاهی نعمت است و گاهی نکبت، 

فراموش شدن چیزی نیست که از یاد آدم برود، دردیست تلخ که خوب نمیشود، میرود تا مغز استخوانت، میماند تا همیشه، تا ابد، مثل دیوار محصورت میکند، مثل زندان تنهایت، دور میشوی از خودت، از آدم ها، از خنده ها، از تمام خاطراتش...

فراموش شدن مثل مردن است، عمیقتر، بدتر، دردناکتر حتی، جوری که انگار کسی تو را لگدمال میکند مثل یک برگ خشک شده پاییزی که عابران از کنارش میگذرند، مثل دستی که دراز شده و هیچکس نمی گیردش، مثل اسکناس صد تومنی شاباش روی سرامیکهای تالار، 

فراموش شدن تنهایی دارد، سخت است، فکر میکنی هیچوقت فراموش نمیشوی مثل دریا که قرار نیست از حافظهء ماهی پاک شود. اما دریا، توی تنگ از حافظهء ماهی پاک میشود ذره ذره، آرام آرام، جایی که ماهی توی اشک های خودش نفس بکشد، دریا از یادش میرود. دریا با آن عظمتش از یاد ماهی میرود، تو هم فراموش میشوی روزی، تمام میشوی کم کم...

و تلخی داستان آنجاست که فراموش شدگان فراموش کنندگان را هرگز از یاد نمی برند...

| مریم سمیع زادگان |