زنان کارمند

زنان شب خوابی های سر ساعت

و صبح بیداری های با استرس

زنان ترافیک های اول صبح

زنان مرخصی های ساعتی

زنان ناهار های هول هولکی

زنان چرت های ده دقیقه ای

زنان عصرهای شلوغ

زنان تاکسی، مترو، اتوبوس

زنان خریدهای سوپری

زنان شام های حاضری

زنان خسته روی مبل راحتی

زنان فرزند، زنان همسر، زنان مادر

زنان مادرانگی های به تعویق افتاده

زنان شب کار

زنان بیداری های از روی اجبار

زنان عاشق

زنان رویاهای خیس زیر بالش

زنان خواب های مرد محبوب

زنان مشکوک

بسیار فکر کردم که در مورد عشق چه بنویسم که حق مطلب ادا شود

من همین چند ماه پیش یک چالش عشقی را از سر گذرانده بودم و حالا هر آنچه می نوشتم کمی تا قسمتی غرض ورزانه بود...

این عادت را هم ندارم که هر وقت کسی اسم عشق و عاشقی بیاورد بگویم ای بابا عشق کیلو چند...

من با وجود اینهمه بی مهری همچنان به عشق معتقدم

یادم آمد یکبار وقتی دیدمش در دست هایش یک ظرف در دار پلاستیکی بود

آن را گرفت سمت من و گفت: برای تو

درِ ظرف را که باز کردم یک تکه سینه مرغ داخل آن بود

گفت: برای تو پختمش گفتم یک وعده کمتر غذای حاضری بخوری...

اینکه بعدش چه شد و چه نشد و چرا داستان رسید به جدایی حالا دیگر آنقدرها مهم نیست اما شاید وقتش رسیده باشد که بعد از اینهمه گله و دلخوری بگویم که در آن لحظه آن تکه مرغ تکه ای از عشق بود

وقتی میخواهید عشق را جستجو کنید دنبال حسی فرا زمینی نباشید و با بدست آوردنش منتظر نباشید اتفاقات عجیب و غریبی در زندگیتان رخ دهد و  اگر هم رابطه تمام شد و هر کدام رفتید پی زندگیتان فکر نکنید چیزی که بینتان بوده لابد عشق نبوده... 

و البته به دنبال حس و حالِ خاص تری، آنچه دارید را ترک نکنید...

عشق ساده است مثل یک تکه سینه مرغ

برایش نوشتم:

" زیر نور این آباژور  ...

در ازدحام این قرص خواب های لعنتی

جایی در وسعت سرد این تختخواب

شب بخیر هایت گم شده است "

برایم نوشت:

" بخواب

عادت به هیچ چیز صلاح نیست "

و این منطقی ترین لالاییِ نیمه شب های من شد...

| پریسا زابلی پور |